Âdem-iblis kıssası, "hatayı itiraf" ile "hatada ısrar" arasındaki farkın kıssasıdır.
Hz. Nuh kıssası, "karada gemi yapan adam" kıssasıdır. Alay ederler, tahkir ederler.
Delinin zoruna bak, denizi bırakmış karada gemi yapıyor" derler.
Toplumsal davranışlarla ilahi irade arasındaki aktif ilişkiyi keşfedemedikleri için,
ilahi müdahalenin bir anda tüm karaları denize çevireceğini hesaba katmazlar.
Karada gemi yapmak, bunları peşinen göze almak demektir.
Nuh bir semboldür; bütün bunlara rağmen karada gemi yapmayı sürdürmenin sembolü.
Etrafın lafına değil, işine bakmanın sembolü.
Gürleyip gelen tufanı önceden görmenin sembolü...
Hz. ibrahim kıssası "hiçbir ateş aşkı yakamaz" ın sembolüdür.
Ki aşk zaten, yanmamak için yanmaktır.
Hz. ismail kıssası, "Teslim ol, kurtul" mesajıdır.
Hz. Yakub kıssası "Yitiğine gözünü verecek kadar yanarsan, Mısır'da da olsa kokusunu alırsın" ın kıssasıdır.
Hz. Yusuf kıssası, "Bir kişiden ne çıkar ki?" diyenlerin dillerine Kur'an'ın sürdüğü acı biberdir.
Hz. Musa-Firavun kıssası, "Zulüm ana rahmine kadar uzanınca, geriye yapacak bir şey kalır mı?" diyenlere,
"Evet! inanmayan, Firavun'un kucağında yetişen Musa'ya baksın" cevabıdır.
Hz. Davud ve Hz. Süleyman'ın kıssası, "Yükselen zamanda güç ve iktidara tapmadan nasıl sultan olunur" un cevabıdır.
Hz. Zekeriyya ve Hz. Yahya'nın hayatı, "Alçalan zamanda imanın onur ve
izzetini korumak için nasıl kurban olunur" un iç dağlayıcı belgesidir.
Hz. Eyyub'un kıssası "Sabretmek, hak etmektir"in ifadesidir.
"Ve kulumuz Eyyub'u da hatırla: Hani o Rabbine '(Rabbim!) Şeytan bana tarifsiz bir bezginlik ve terkedilmişlik hissi vermektedir!'
diye yakarmıştı. (Biz de) 'Ayağını yere vur; bak işte (şurada), hem yıkanılacak hem de içilecek soğuk bir su var!' (demiştik)." (Sâd, 41-42)
Eyyub peygamber, sabrın Kur'an'daki timsalidir.
Ve Kur'an muhatabının şahsiyetini peygamberlerden verdiği örneklerle inşa eder.
Bunu yaparken muhatabı olan insandan "meleklik" beklemez.
Cesaret, herkesin korktuğu zamanda Donkişotluk yapman değildir.
Cesaret, herkes gibi sen de korktuğun halde, yapman gerekenden asla vazgeçmemendir.
Korksan da, işini yapmayı sürdürmendir.
Ne diyor Hz. Eyyub: "Şeytan bana tarifsiz bir bezginlik ve terkedilmişlik hissi verdi".
Bu bir itiraftır. Ama edebe bakınız; "bezdim", "bittim", "burama dayandı", "bıktım artık", "yetti gayrı" demiyor.
Bunları hissediyor fakat bu hissin şeytani bir dürtü olduğunu biliyor ve itiraf ediyor.
Eğer bir hissi kendinizle aynılaştırırsanız, ona karşı mücadele edemezsiniz.
Yapmanız gereken, önce onun size ait bir şey değil, size tebelleş olmuş bir şey bilmenizdir.
Ancak ondan sonra o iç dürtüye karşı mücadelede başarı kazanabilirsiniz.
Ancak o zaman dizinize derman gelir.
Her zamane 'Eyyub'unun yapması gereken talimat belli:
"Ayağını yere vur". Yani "düş yola", "davran bakalım".
Zımnen: yan gelip yatma da giy demir çarığı ayağına, al eline demir asayı, ara derdinin dermanını;
bak gör, mutlaka bulacaksın!
Çünkü Allah'ın yasası bu!
(M. islamoğlu)
Rabbim ders almak ve hayatımıza çözüm olarak yansıtmak nasip etsin kıssaları ve yaşadıklarımızı. Hz. Nuh gibi anlaşılmasak yadırgansak da, Hz.Yusuf misali tek kalsak da Hz. Eyup sabrı düşsün payımıza.
Bu Ramazan vesile olsun toplumsal baskılardan kaynaklı veya egosantrik, benmerkezci tutumlarla, tavırlarla yasamaktan sıyrılmamıza ve sahurlarımız " "başkaları ne der fikrini" yemek-icmek gibi alsın askiya... Yalnız Yaratan eksenli, hayır odaklı düşünme ve hatada ısrar degil hatayı itiraf eşlik etsin sadece fiziksel degil zihinsel ve ruhsal oruçlarımıza ve kıssalardan bereketli hisseler düşsün gönül sofralarımıza..
Hayırla donatılmış kulluk ve şuur sofraları zenginliginde, iftarda içilen soğuk su tadında, iftar heyecani ve hazırlığı azminde hayırlı kosturmalarla tutulan zamanlar ve bereketlenen bir Ramazan dileklerimle....
Kıssalardan alınan hisselerle tutulan ve her anımıza yayılan, tutulup bırakılamayan Ramazanlar ve hayrında tutulmak , Ramazana tutulmak dualarıyla..
