Zamanımızı da israf ediyoruz yani zamandan müteşekkil hayatımızı. Sevgiyi tatmamış, tattırmamış yaşamlar elimizdeki buz gibi eriyip bitiyor. Oysa sevgi ne içimizi yakan sıcak su ne hasta edip yataklara düşüren buzlu su. Gerçek sevgi ferahlatan, iftar vakti yudumlanan su misali özlem, sabır dolu. O sevginin ısısını ayarlamak elimizde, yanmadan yakmadan yaşamak. Onu israf etmeyip paylaşmak, içmeden önce ikram etmek, kanmayı değil kandırmayı düşünmekse su misali bir gönlü taşımak, su taşıyan bulut olmak…
Sevgi potansiyelimizi israf ediyoruz, bulut olup yağmak varken çorak bırakıyoruz kendimizi ve sevebileceklerimizi. incinmekten öyle korkuyoruz ki sevgiden kaçıyoruz ya da sevilmeyi sevmekten çok diliyoruz. Sevilmeyince nisyan, isyan uykusuna dalıyoruz. Oysa acı, ızdırap, pişmanlık biz yapar bizi, insan,seven, kul yapar. Bu yüzden antidepresanları sevmem ben; iyileşmek ,uyuşmak, mutlu olmak değil bazen inlemek, inleyerek dirilmek, acıdan doğmak gerektiğine inanırım. Koruyucu ana baba tutumunu sevdiklerimize, en çok da kendimize uyguluyoruz, kendimizi her acıdan koruyoruz, bu yüzden de içimizdeki cevheri yitiriyoruz. En büyük zararı kendimize kendimiz veriyoruz. Kendimizle yüzleşemiyoruz. Kendimize göç edelim, önce kendi hatalarımızla, kusurlarımızla, eksiklerimizle yüzleşelim. Mutlu olmakla değil, iyi olup iyi etmekle meşgul olalım ki asıl huzrun yerini keşfedelim.
Neyle yoğunlaşırsak onu yaşar, yansıtırız. Yapabileceğimiz çok şey varken meşru olmayanlarla oyalanıp kendimizi israf etmeyelim. Kendimize en büyük haksızlık bu. ifrat tefrit ölçüsüne dikkat ederek tükenip tüketmeden yaşayalım sevgiyi. Herkese yer olsun gönlümüzde, Tahirlik mübah ama vazgeçilmez olmamalı hiç kimse. Ölüm hatırlatıyor, bağlanmamalı hiçbir şeye ve kimseye delice, ölürcesine. En çok da ergenler aşk arayışında, aşkla(?) o kadar meşgul, dolu ki zihinleri başka birinin sevgisini elde etmek gayesinde. Kendilerine verdikleri değerin ölçüsü sevdiğini sandığı o iki dudağın arasında esarette, Nazımın tabiriyle “Zühre sevmese Tahir ne kaybeder Tahirliğinden” diyemeyecek ölçüde. Taze zihinler ve körpecik vakitler, henüz ayak basılmamış tertemiz ruhları bile israfın eşiğinde. Üstelik sevilene beğenilme arzusu ona benzemeye sürüklemekte, zaralı alışkanlıklar pusuda nöbette ve beğenilmek uğruna sevgi tene hapsedilip günaha, kire düşmekte. Aşk helal dairede keyfe kafi iken , vurgun yemeye dönüşüyor sevgiyi ailesinde tadamamış, öğrenememiş sevgiye aç yüreklerde. Donattık haramlarla, helali öğretemediğimiz gençleri. Oysa AŞK yaratılmıştı en yücelikte. Bizi kirden, pastan, günahtan kurtaracakken kire bulandı gönüllerimizde.
“Sevilmeye layık olduğu kadar sevmeli” der Necip Fazıl. Sevilenin sevgimizi haketmesi, bizi sevmesi değil sevmedeki ölçüt, öyle olsaydı bencillik olurdu aşk değil. Sevilmediği için cana kıymak değildir sevgi; yaşamaktır cefa ile, sevilmemekle yüzleşmektir dürüstçe. Ölçü Allah rızası olursa, Onun rızasına uygun hayırlı aşk dilersek, hakedilmiş olur AŞK. Allah için sevip dost edinelim, yoksa aşk da dostluk da değiştirir, biz farketmeden sürükler sınırlar dışına bizi. Sevilmeyi dilemek ihtiyaçtan ama asıl olan sevebilmek, sevmeyi haketmek. Sevince Leyladan bir yol açılır Mevlaya ince ince gizlice. O yüzden sevip acı çekmekten, karşılıksız kalmaktan korkmamalı; asıl karşılık aşkın kendisi, Sevginin sahibinin kalbe sevgi ilhamı vermesi, Sevgiyi varedenin bize sevgiyi hissettirmesi. Asıl karşılık sevginin kendisi…
Ağaçlardan, parklardan önce aç, susuz, sevgi yoksulu miniklere sahip çıkalım. Önce kuruyan yaşlı çınarları, taze fidanları,insanlığı sulayalım. Gençler sevgiyi yanlış yerlerde aramadan onlara sevgimizi uzatalım. içimizden sevmek yerine Yüce Nebi gibi sevgimizi davranışlarımıza da yansıtalım. Ne sevgiden kaçalım ne sevilen için bozulup cana kıyalım. Sevgiyi dua dua her anımızda yudumlayalım. Hakkımızda hayırlı sevgiler, en hakiki sevgiyi arayalım. Asıl sevgide dilenci, sevmekte ise servet sahibi hayırsever olalım.
Sınırları belli, israfa değil helale, huzra ve verime götüren hayırlı sevgiler, israfa dönüşmeyen sevgi dolu Anlar dileğiyle… Sevgimiz beratımız olsun…
