TÜiK yaşam memnuniyeti araştırma verilerine göre ülkemizdeki mutlu insan sayısı artmış. Doyumsuzluk ve duyarsızlık artarken, sahte mutluluk pozları sanal alemde dolaşırken, mutlu olduğunu varlık yada imkânlarla beyan etme yarışı varken; mutlular gerçek mutluluktan haberdar mı ?   

Mutluluk oranı eğitimle ters orantılı çıkmış. Eğitim düzeyi arttıkça hayattan memnuniyet ve mutluluk oranı azalmış. Bunu; eğitimle artan bilinçle ve eğitimin insana kattığı duyarlılıkla izah edebilir miyiz ? 

En çok mutluluk veren faktörün sağlık olduğu beyan edilmiş. Mutluluk kaynağı değerleri ise; aile,para,sağlık, iş.. 

ilginç...

Sadece bize özgü, sahip olmaya özgü maddeler.. 

Mutlu olmak kadar nelerden mutlu olunduğu çok önemli...

Somut varlıklara dayalı mutluluklar geçici ve gerçek mutluluktan bihaber olunduğunun işareti. Üstelik çok riskli. Çünkü; varlıklara bağlanan mutluluklar, varlık sona erdiğinde (ayrılınca, iflas edince,sağlığı kaybedince vs.) mutsuzluk başlatmakla kalmaz psikolojiyi bozarak kötü sonuçlara yol açar. Ve var oluşları mutlu etme değil mutlu olma sebebiyse de problem. Çünkü bu şekilde var oldukça; sahiplik duygusuna, duyarsızlaşmaya ve insaniyete zarar vermektedir.

Dünyanın geldiği bu ayrışmış noktanın, duyarsız kitlelerin bir sebebi de mutluluğu kendi var(?)larıyla ölçen ve sadece kendi mutluluğunu önemseyen bakış açılarıdır. Sosyolojik bütünlük, uhrevi aidiyet ve duyarlılıktan uzak değerlerle ve var bile olmayan varlıklarla mutluluğumuzu tescilliyorsak ne acı..

Maddi imkansızlıklar yüzünden tedavi olamayan hastalar varken; ruh sağlığı bozuk bireyler cinnet geçirip en ufak sorunda karşısındakini hatta ailesini katlediyorken; çocuklar ruh sağlığı tespit edilmeden  çalışanlara, ana-babalara emanet edilirken, ana-babalar ana-babalık eğitimi verilmeden çocuk sahibi olurken; dağılmış aile mağduru olan çocuklarken; çocukların ev, yurt, okul, kreş, kurslarda ihmal ve istismarı sürerken mutlu olabilmek ve mutluluk için ölçüt olarak kendi sağlığımız, rahatlığımız ve imkanlarımızı ölçüt almamız ve bizim sağlıklı olmamızın bizi mutlu etmeye yetmesi ilginç...

(ÖNEMLi NOT : ÇOCUKLARIN OLDUĞU TÜM ALANLARDA ÇALIŞANLAR psikolojik testlerden geçirilerek çok dikkatli bir şekilde  EĞiTiMLi, PSiKOLOJiSi SAĞLAM BiREYLERDEN SEÇiLMEDiKÇE ve sürekli DENETLENMEDiKÇE çocuğun fiziksel ve cinsel istismar vakaları sona ermez.)

iSiG verilerine göre bu yıl en az 1970 işçi hayatını iş kazalarında yitirmişken; işsizlik sürerken; işçiler evlatlarına helal ekmek götürmek için madenlerde, inşaatlarda güvenlik olmaksızın canı pahasına çalışırken; üzerinde kimliği bile olmayan Suriyeli işçiler hiç bir güvenlik ve sigorta olmadan çok düşük bir ücretle çalışmak zorunda kalıp hayatını yitirirken; insan ölümleri sıradanlaşırken; hayvanlara işkence haberleri sürerken; sokaklarda madde bağımlıları tedavisiz, kimsesizler yalnız ve çaresiz, dilenci çocuklar sahipsizken; okul sırasında olması gereken çocuklar zorla çocuk gelin-anne olmaya zorlanırken; erkek evliliği, anne anneliği sınırsız bir yetki gibi görüp olumsuz yönde kullanırken; çocuğa, kadına şiddet sürerken; tv programlarında bilimsel, eğitsel değil ilişkiye özendiren programlar yapılırken; okuma alışkanlığı sıralamasında dünyada 86. ülke iken; gençler zamanını internet ve tv izlemeyle harcarken, kitap ihtiyaç listesinde 235. sıralardayken; önce sınav, sonra iş bulma stresiyle boğuşan gençliğin üretim, bilim, fen ve sanata katkısı zorken; tek tipleştiren eğitim sistemi içinde çocuklar yıpranır, eğitim sevilmez, yetenekler keşfedilmezken; çocuğunun başarısını adeta kendi başarısı görüp erdemle değil yarış atı misali hırsla çocuk büyüten ve çocuğun çocukluğunu ve psikolojisini bozan ebeveynler varken; bilinçsiz tüketimle çevre kirliliği artarken; teknoloji ve üretim ilerlerken ancak buna karşın doğa yok olurken; ülkemizin ve dünyanın içinde bulunduğu sorunlar, savaşlar sürerken, elimiz kolumuz bağlı seyirici kalırken; ülkemizde referandum vb fikir ayrılıkları ile kutuplaşmalar mevcutken ve hala kardeş olma bilincine erememişken; farklı fikirlere tahammül edemeyen insanlar haline dönüşürken; insana, hayvana,doğaya  duyarsızlaşıyorken; bananeci, empati yoksunu hatta bencil, merhametsiz fikirler aktif ve yayılıyorken..

MUTLUYMUŞUZ...

Başkaları uyuyamıyorken uyuyabiliyorsak, komşumuz (bir insan ya da hayvan) açken kendi tokluğumuza seviniyorsak, 

hasta çocuklar çare beklerken kendimizin ya da çocuğumuzun sağlığıyla avunuyorsak,

"(kime ne olursa olsun) ben(biz) iyiyim" deyip şükrediyorsak, şükürmüzü de gözden geçirmeliyiz. Şükrümüzde bile benciliz.. 

Tok, sağlıklı, mutlu olduğumuza değil insan olabildiğimize şükretmeliyiz..

Kolay mı insan olmanın ve ömrün hesabını vermek; imkanları ve "var"larımızı (varlar; imkan, sağlık, can bile bizim değil, gereken şekilde kullanmak için emanetken) seferber ederek var olabilmenin  ve var(?)lıklarımızın hakkını verebilmek ?...

Ülkemizin, dünyanın, insanlığın içinde bulunduğu maddiden ve manevi yoksunluk şartlarında; "ben sağlıklıyım, tokum; işim, evladım, ailem, sağlığım, imkanlarım var" diye mutlu olanlar sorgulamalı; mutlu olmak kendi imkanlarınınnvar olması mı ? Yok olmaya her an mahkum ve sadece ben'e ait , değerden uzak maddeler mutluluk kaynağı mı ?

Mutlu olmak kolay cahilsek ve düşünmüyor, umursamıyorsak.Peki ya insan olmak ?

... Ki insansak başkaları mutlu değilken mutlu olabilmek de şaşılası.. 

Esas mutluluk nedir? Mutlu edebilmek..Mutluluğu başkalarının mutluluğunda bulmak...Erdem,empati,edep ve merhamet...

Rahat uyuyabilenlere değil uyuyamayanlara, mutlu olmaktan çok mutlu etmeyi dert edinenlere, kendi varları için şükreden değil insanlığın yokları için üzülen ve çabalayanlara; başka acıları yüreğinde duyabilenlere, var oluşunu ve imkanlarını hayra çeviren ve şükrün sahip olmakla değil vermekle, el uzatmakla olduğunu bilenlere, mutlu olmanın mutlu etmekten geçtiğini tadanlara selam olsun..