Zamanın ve mekanın çeşitli idarelerinde her daim sevilen ve yüceltilen dini-siyasi liderler, düşünürler  olmuştur..

Fikri, düşüncesi ne olursa olsun; hangi davaya hizmet ederse etsin takip edilen, sevilen şahsiyetler...  Hem arkasında  hem  de karşısında, kitleleri tasnif edenler.. 

islam içinde de diğer dinlerde de  her millette, her toplumda sevilen ve yüceltilen liderler var olmuştur.. Haklı ya da haksız ; üstünleştirilen , üstte tutulan, arkasından kitleleri sürükleyenler .. 

Yüceltilenler liderler midir yoksa o liderlerin davaları mı ?  Düşünürlerin fikri, hayat görüşü ve hedefi mi yoksa şahsı mı ?

Ne yazık ki her devirde her mekanda arkalarından anılan ve yüceltilen;  bu öncü şahsiyetlerin fikirlerinden çok adları olmuştur. 

Anma eylemi, fikir-dava-devlet adamlarının düşünceleri ve eylemleri örnek alınmadıkça ve hedefleri,düşünceleri hayata geçirilmedikçe fayda vermeyecektir ne gidene ne kalana, ne anana ne anılana.

Oysa düşünceleri ve eylemleri hayata geçirilir ve ilerletilirse giden, arkasında meyve veren ağaç misali bırakan ve meyve sunan olur kalan da gidenin açtığı yoldan ilerleyen ve ilerleten...

 

Anmaların yöntemi kadar yüceltmelerin içeriği de sorun teşkil edecek seviyededir. Sevilen liderler, din adamları, düşünürler hatasız görülüp kutsanmakta ve fikrinden çok şahsı ve adı ile yüceltilmektedir dün de bugün de... Bu; kutsamaktır, putlaştırmaktır.

 

Günümüzün putları taşlar değil şahıslardır.. Nuri Pakdil'in ifadesiyle put yapımevine dönüştürmektedir, sevdiğimiz şahısları anma ve sevme biçimlerimiz.. Yüzyıllar boyu; Hz.Muhammed'in hırkası, sakalı; fikri, davası, sünnetinden çok kutsandı. Abdülhamit, Adnan Menderes, Aliya izzetbegoviç ve daha niceleri sadece anılmakla kutsanmak arasında kaldı.. Geçmişte kazandıkları başarıları  anmakla kaldık; yapmak istediklerini, fikirlerini hayata geçirip uygulamaya çalışmak, model almak , üzerinde düşünmek  ve geliştirip sürdürmek ilerletmek gerekirken.. 

Ya da yüceltilmesi gereken şahıslar değil  düşünceleri, davaları ve çabaları iken; kişileri büyüttük gözümüzde kutsarcasına, putlaştırırcasına..

 

Akif Emre'nin kaleminden çıkan "Savaş ortamında yapılan SDA'nın genel kurulunda, Aliya'nın liderlik karizmasının zirvesinde olduğu bir dönemde yaptığı uyarı hepimiz için ders niteliğinde. Salonda asılmış resimlerini görünce, “bunu bir tevazu göstergesi saymayın ancak, bizim inancımızda bir liderin bu denli yüceltilmesine yer yoktur, lütfen resimlerimi indirin." Bu sözler, onu anmak isteyenler için de bir ihtar sayılmalı." bu ikaz, Aliya'nın dilinden bu uyarı hepimizin andığı sevdiği tüm şahıslar için geçerli kılınmalıdır. 

Yaşayan ya da anılan tüm lider, din-düşünce adamlarını severken, överken, anarken ölçülü olmalıyız... 

Şahısları hatasız addedip yüceltmek, kutsamak, putlaştırmaktır. Yeni fetiş imalinden beri olmalı; şahıslardan çok fikirlerini, gayelerini, mücadelelerini örnek alıp ilerletmeliyiz..

Herşeyde olduğu gibi sevgide de övgüde de ölçülü olmak bir islam düsturudur...

Kutsamak değil örnek almak; anmak değil yaşatmak, devam ettirmek, ilerletmek...

 

Yoksa aklını askıya almış, liderinin peşinde sürünün koyunu misali sürüklenen darbeciler, emre itaati sorgulamayan teröristler hep var olacaktır. Ne din ne siyaset adamları hiç bir kul hatasız, her sözü doğru kabul edilecek mükemmelikte değildir, haşa böyle düşünmek kulluktan çıkarmaktır. Kime olursa olsun; sevgimiz  bizi gözü kör, aklı kullanım dışı bir takipçiliğe, yüceltmeye götürmemelidir. Bu hem sevene hem sevilene zarardır; yücelteni de yüceltileni de yoldan çıkarıp bozmaya sebep teşkil edecek derecede ciddi bir tehlikedir... Milyonları arkasında sürükleyenlerin kendini sorgulamayı bırakmasına yol açan; bu şahısları ikonlaştırıp sorgulamayan, herşeyini doğru kabul eden, putlaştıran sürüdür..

Eleştirel, sorgulayan, kutsamayan, putlaştırmayan sevgiler; kişilerden çok fikirleri, eylemleri örnek alan takipçiler ve kuru bir hatırlamadan öte ilerleten, geliştiren, idrak eden anmalar dileğiyle..