A–ZGAœRLAœK VE ANNEYE KAVUŞMAK

Her bağımlılıktan uzak, her tutsaklıktan öte, yaşarsın yaşamı, kendi-kendine, özgür olunca, Dolaşırsın; dağları-tepeleri, sokakları-caddeleri, teneffüs edersin havayı, yersin istediğin yemeği, alırsın, giyersin, yakışan elbiseyi.
Bağımlılık, kısıtlar yaşamı. Tutsaklık, kısıtlar yaşamın her alanını. Söyleyemezsin, içinden geçenleri. Anlatamazsın düşüncelerini. Elin kolun bağlıdır tutsaklıkta, daralır hareket alanın. Uyuşur her yanın. Gözler üzerindedir, düşüncelerin göz hapsinde.
Bir şeyler yapmak isteyen, özgür olmayınca, yapamaz yapacaklarını. Baba, evladına öğretemezse özgürlüğü, tutsaklaşır hareketleri. Kendi özgürlüğünün sınırlarını bilemezse çocuk, alamaz hayattan tat. Tatsızlıklar başlar insanlarla ilişkilerinde. Hem kendinin, hem de başkalarının özgürlüklerinin sınırlarını bilirse çocuk; gelişir, serpilir hünerleri. Olur, kendisinin efendisi. Bireyler özgürleştikçe, toplum da özgürleşir. Atatürk'ün "Özgürlük ve bağımsızlık benim karakterimdir" sözü bana her zaman anlamlı gelmiştir. Gelmeye de devam edecektir. Dün özgürlüğün önemini ve anlamını bir kez daha gördük. Yaşayan biz olmasak ta  özgürlüğün bir insan için olmazsa olmaz olduğunu anladık.
Evet. PKK, uzun bir süredir alıkoyduğu 8 kamu görevlisini dün serbest bıraktı. BDP Milletvekilleri, iHD ve Mazlum-Der yöneticilerinin bulunduğu heyet kamu görevlilerini teslim alarak Türkiye’ye getirdi. Kamu görevlileri, Irak Halil ibrahim Sınır Kapısı'ndan geçerek Habur Sınır Kapısı'ndaki Habur Mülki idare Amirliği binasındaki işlem ve sağlık kontrolünün ardından aileleriyle buluştu. işte o buluşma herkesi ağlattı. Anne ve babalar evlatlarını doyasıya koklayıp öptü. Sevinç gözyaşları sel olup aktı. Öyle ki, orada bulunan görevliler, basın mensupları kısacası herkes duygulanıp gözyaşı döktü.
Annelerin uzun bir süredir çektiği hasrettin boyutunun ne kadar büyük olduğu  dün annelerin, evlatlarına sarılıp, koklamalarından  dışa vuruyordu. Çekilen hasret bitmişti. Evlat hasreti çeken anne, anne hasreti çeken evladın dün buluşmasına şahitlik ediyordu herkes. Biz ne kadar yazıp çizelim, ne kadar tarifini yapalım bir annenin evladına olan hasretini anlatamayız. Evladın da anneye.
Şefkatle açılan her kucakta, merhametin tezahür ettiği her anda en yakınımızın eksikliğini hissetmek. Ne kadar büyürsek büyüyelim çocukluk günlerine sığınıp bir elin üzerimizde olmasını istemek; annesiz kalmak. Her ölüm bir süre sonra daha az hatırlanır. Geçen yıllar ateşin izini yavaş yavaş siler. Ancak söz konusu oysa gözümüzü hayata ilk açtığımız andan itibaren bize kol kanat geren, Mevla’nın merhametinin elçiliğini yapan yokluğunun derin yaraları hayat boyu hissedilir. O yaralar o kadar sızlatır ki insanın içini şair Sezai Karakoç’un dilinden şöyle dökülür satırlara: “Anne ölünce çocuk. Bahçenin en yalnız köşesinde. Elinde bir siyah çubuk. Ağzında küçük bir leke. Çocuk öldü mü güneş, simsiyah görünür gözüne. Elinde bir ip nereye. Bilmez bağlayacağını anne.” Annesiz kalmak çok acıdır. Hele hele anne sağken ondan ayrı kalmak çok daha acı veriyor. Tabi annenin acısı iki kattır. Evladından ayrı kalan annenin tadı tuzu olmaz. Rabbim hiçbir anneye evlat acısı göstermesin.
Kamu görevlileri Kenan Erenoğlu, Nadir Özgen, Kemal Ekinci, Abdullah Söpçeler'in yanı sıra Uzman Çavuş Zihni Koç, erler Reşat Çeçan, Hadi Gizli ve Ramazan Başaran dün annelerine kavuştular. Biri hariç. Uzman Çavuş, Zihni Koç hariç. Koç, oracıkta annesinin hayatını kaybettiğini öğrendi. O an yıkıldı. Hem ayların, hasretin verdiği yorgunluk yetmezmiş gibi birde annesinin öldüğü haberini alması yıktı yerlere Zihni Koç’u.
Kamu görevlilerinin sağ salim ülkeye gelip ailelerine teslim edilmeleri şüphesiz ki, çok sevindiricidir. Dün MHP hariç bütün ülke bu kavuşmayı sevinçle karşıladı. Daha çok şehit cenaze törenlerinde boy gösteren MHP’nin niye sevinmediği de aslında sürpriz olmadı.
PKK sürece bu jestle önemli destek verdi. Teslim alan heyeti de burada kutlamak gerekir. Provokasyon beklentileri içerisinde olanları sevindirmedi.