Gün kapalı çocuk!

Gün hiç bir zaman aydın olmayacak. 

 

Sen ortadoğunun nabzında ritim bozukluğu, Mezopotamya topraklarında bir doğal afetsin.

 

Sen annesini kahpe kurşunlara kurban etmiş bir Kürt, babasına özlem duyan bir Türk, kız kardeşini özleyen bir Çerkez, horonlarla dünyaya meydan okuyan bir Lazsın. 

 

Sen renklerin faşizmine uğramış bir beyaz, dilini bilmediğin bir memlekette ötekileştirilen bir siyahisin. 

 

Sen herşeyden önce ölensin...

 

Ey yerin gögün sahibi...

Ey kainatın efendisi...

Ey yaradılanın yaratanı..

 

Neden... neden... neden....

soruyorum neden ? Neden çocuklar ölüyor.

 

Gazze'de ölen de bir candı, Kobani de ölen de....

Filistin' de bir çocuk annesiz kaldı, şengal da bir baba evlatsız...

 

Yıllardır ortadoğuda olan bu olayların tek bir sonucu vardı ; şüphesiz ki bu sonuç da çocukların ölümüydü..

 

Gülmeyi öğretemediğimiz çocuklara ölmeyi öğretmemeliyiz..

 

Çocuklar hep ölmemeli biraz da gülmeli...