Okuyan bir nesiliz artık ama derin paragraflari anlamaya çalışıp yorumlayan değil, kısa tweet ve sözleri okuyup istediğimiz gibi anlayan, sadece kullanan.
Hatta okumaktan çok yazıyor, konuşuyor, paylaşıyor ve yazmayı da okumayı yönlendirdigimiz yönün arkasına atıyoruz. Kelimelerin sadece aksini ya da istediğimiz anlamını zihnimize aktarıyoruz. Bilgi de iletişimde sınırsız imkanla sınırsız sayıda ama bizim sınırlamamız, ambargomuz altında; ruha işlemiyor işimize gelmeyen bilgiler. Bir ayeti hayatına geçirmeden diğerini öğrenmeyen sahabenin aksine, öğrendikce kitap yükleniyor ama amel etmedikçe merkeplikten öteye gidemiyoruz. Bilgiler yalniz geçiyor hayatımızdan yağmadan. Ögrenmeyi, iletişimi bozduğumuz gibi etkileşim sağlayacak teknolojik imkanları da bozuyoruz kullandigimiz niyetle. Bilgi kirliligi yaninda niyet, eylem, iletişim kirliligi de cok fazla. Artık ya konuşmayan insanlarız ya da kışkırtan, kavga eden, suçlayan, hor gören. .
Kıran kırana - kırılan kırılana bir savastayız adeta. Cepheler bu kez fikri; bizim gibi düşünmeyen, inanmayan; düşman, öteki.
Ne çok alınıyor, kızıyor, öfkeleniyor hatta şüpheleniyoruz. Güvenmek yerine şüphe ediyor, vehimlerimizle yalnız kendimize degil topluma vesvese, paranoya ve onun getirdigi saldırganlık saçıyoruz.
Bu kez "ben" değil "biz" adına konuşuyor ve bizden olmayanı sevemiyor hatta sayamıyoruz. Bizim gibi olmayan partileri, cemaatleri, arkadaşları hatta evlatları beğenmiyor ve yargılıyoruz.
Bir gençlik olduk ki Asımın Nesli'nden çok uzak, kalkıp görse Akif, kemikleri sızlayacak.
"Sağına soluna bakmadan ben varım" diyebilecek cesarete sahip değil, hak sanıp kavga edecek, adalet sanıp kıracak fütursuzluğa sahip sadece kendi "biz"inin derdinde bir gençlik. ..
Husumetten muhabbete vaktimiz yok, neyin fedaisiyiz bilemedik.
Eline mevkiyi, kalemi (hatta interneti) alan alay,dalga,eleştiri kılıfında hakaret doluyor diline , üstelik gıybetler bu kez göz göre göre. Yanlışlığından emin bile olsak bir davranışın topyekun kimsenin niyetini asamayız ipe; ama topluca idam, sözle katliam yapıyoruz bile isteye, elimize firsat geçtikçe.
" Küçük insanlar kişileri, normal insanlar olayları, büyük insanlar fikirleri tartışır"ya; kusura bakmayın uğraştıklarımız, lisanımız ve tartıştıklarımız veriyor seviyemizi ele...
Yazilanlar yarası olana herkese, dileyen alabilir üstüne...
Oklarımın, sözlerimin hedefi ise en çok kendime...
Platon'un ideal devleti nasıl Ütopya ise farklı ırk, dil, din, inanç, kültür, siyasi görüşün birarada huzur içinde yaşaması da biraz Ütopya; SAYEMiZDE.
Çünkü hak ve kanunlar bile her zaman güçlü olanın lehine oldu bu bizliğimizin içinde. Küçük insanların gölgesi de büyük artık; korkarım güneş batmak üzere; ancak vehim çukuru çekemesin bu kez içine.
içinde olmak istemediğim ama olduğum neslin her ferdini etiketlemiyorum aynı etiketle, defolu mallar tüm vitrini ya da ürünleri bozmaz bilinciyle. Ancak aynı raftaki çürük elma diğerlerini de çürütür diye kararmamak için uzak durmak gerek bazen kara üzümlerden bazen tedbir niyetiyle. Ama nice madenler var cevherliği yarar tüm aleme; bu hassasiyete sahip değerlere de teşekkürler sonsuz kere.
Arkadaşın, dostun, insanın hayırlısı olabilmeyi diliyorum cümlemize; insan kardeşinin derdiyle dertlenebilen yüce gönüllülükte, sadece insanı değil tüm var edilenleri emanet bilip hassasiyetle davranan merhamet, muhabbet fedailiğinde...
Ve kömür olmak da elmas olmak da bizim seçimimiz bilincinde...
Yine ümit zamani, hala bir ilkbahar sabahı. Rabbin tecellilerini yalnız tabiatta değil ülkemin renkli ve zengin insan atmosferinde seyreyleme zamanı. Ve O'nun eseri olan her farklılığı, her bireyi zenginlik bilip kabullenme zamanı. Zorla yeşermez kalpte iman, zorla sevdirilmez hiç bir beyan. Diken var diye heba edilmez gül bahçesi, hatta bazen dikenler gülden ehemmiyetli.
Başkalarını diken bilip kendimizden gül derdiğimizi sanmak çok tehlikeli.
Bize uzatılan dikenli ellere bile gül kokuları serpebilmeli.
Severek sevdirmeli, farklılıları zenginlik bilmeli. Güllere koşarken papatyalar çignenmemeli; bize yapılmasını istemeyeceğimiz tavırlar kimseye yönelmemeli, fikirler ve niyetler elenmeli, önce kendi insanlığımızı gözden geçirip başkalarına gözlerimizi ama eylemeli. Ve farklılıklara duyduğumuz saygıyı insanlığın gereği bilip artık saygıda kusur etmemeli. Tüm söz ve davranıslarımız önce doğruluk testinden geçmeli, sonra arınarak hayata geçmeli.
Güzel günler bize gelmez biz onlara yürümeliyiz ve fırtınalı atmosferin geçmesini beklemek yerine havayı değiştirmeyi deneyebiliriz. Farklı renkleri yok etmek, boyamak yerine birarada gökkuşağı olup alemi renklendirebiliriz.
Husumet gediklerini tıkayıp, kötü rüzgarlardan korunabiliriz ya da rüzgara engel olamıyorsak kaçarak değil güneş açıp ışık ve sıcaklık saçarak merhamet katlini durdurabiliriz. Cephede değil içimizde, kendimizle ve lisanımızla hayır kuşanabilir ve alemi kuşatma gayesiyle donanabiliriz.
Karanlığa kızmak yerine bircmum yakabiliriz. Bir mum diğer mumları tutuşturmakla mumluğundan birşey kaybetmiyorsa, biz de kendi karanlığında kaybolanlara mumla da olsa ışık ya da tutuşturuculukla yönelelebiliriz.
Güneş olamasak da parlak bir yıldız olmayı deneyebiliriz tüm gece koyuluklarına.
Hayırlı ve doğru iletişimler; güzel bakış ve düşünüşlerle fiiliyata dönüşen güzel fikirler; alemi kucaklayan bir merhamet ve hoşgörü diliyorum cümlemize.
Karinca azmiyle gayeye odaklı; lisan-ı hal ve niyetiyle, önce kendisiyle davalı; örümcek hassasiyetinde nakış nakış insanlik işleyen, alacaklı değil verdikçe arınacak, iyilik yollarında yorulacak, başkalarının derdiyle dertlenebilen, dünyayı herkese ve herkesle gökkuşağı eyleyen, yalnız kendini değil tüm mumları tutuşturma gayesinde, ilmi ve imkanlarının emanet olduğu bilincinde, tohum saçma derdinde ve hayır peşinde, sorumluluğunun bilincinde, Yunusca " ilme ettim talep, illa edep illa edep" diyen edip ve talip bir nesil olabilmek duası ile...
