Başlanılan, girişilen işin hayra yönelik olması ise o işe insanlığa faydalı bir cihaz icat ediyormuş, bir gönle huzur inşa ediyormuş hevesi, azmi ve huzru yayar. Yeni bir icat vazgeçilmez, yılmaz bir emek, çaba, kararlılık ve cesaret ister. Bir gönle iyilik, hayır serpebilmek ise samimiyet, ihlas, şefkat...
insanlara faydalı olmaya çalışmak, yüreklere hayır ekebilmek ahlaki bir niyet, hassasiyet, merhametle yoğrulu emek ister ve bir insani hem bedenen, hem ruhen özellikle de vicdanen iyi edebilmek en iyi, yararlı icattır.
insanlara ailesine rızık götürecek iş imkanı sunmak, onlara nitelik kazandıracak bilgiler sunmak önemli ve çok yararlı; ancak onlara bu rızkın içinde hayrı arama bilinci ve ruhlarına erdem ve edep bilgisi verebilmek en önemli ve hayırlı olanı …
Başarı ve kaygıyla ilgili konuşmalar yapmak başka, insanları eğitmek, öğretmek başka. Birilerine bakacak, bir yarayı kapatacak, hastalara sağlıkla beraber huzur verecek olanları çalışmaya, vermeye hazırlamak bambaşka. Rabbim hakkıyla eğiten, eğitirken öğrenen, önce kendini-niyetini eğitenlerden olabileceksek nasip etsin bize eğitmeyi…
insanları sadece tekniksel açıdan eğittik yıllarca. Bir robot misali bilgiler yükledik gençlerin zihnine çoğu da günlük hayatta, toplumsal açıdan işlevsiz ve uygulamasız. Karakter, ahlak eğitimi hep geri planda kaldı. Sadece mesleki bilgiler değil şefkat, merhamet , yardım, hoşgörü, iyilik, samimiyet verebilmeli verilen ders, ders alanlara. Ders verirken ders vermeli… Ders alan de veren de ders alabilmeli…
Gereken değeri görmeseler, emeklerinin karşılığını alamasalar da büyük bir özveri ve şevkle işini yapıyor nice eğitmen ve öğretmen. Hep saygı duydum insan yetiştiren, hayata insan hazırlayan şefkatli ellere, gönüllere. Allah’ın en kutsal saydığı varlığı hazırlamak annelik kadar kutsaldı tabi bilinçle ve şefkatle yapıldığı sürece. Niyet halis ve amaç sadece maddi değilse, eğitmen( öğretmen) talebesine gösterdiği şefkat ve merhametin karşılığını Allah’ın şefkat ve merhameti olarak göreceğini bilirse, yaptığı işi yük değil nimet ve ibadet addederse… Yarardan önce hayrı gözetirse…
Öğretmek ve eğitmek işi ahsen-i takvim olan insanın kendisiyle ilgilenmesiyle ilgili olmalı. Nasıl ki Rabbimiz bizi yaratıp bırakmadı , her şeyimizle tek tek ilgileniyor ise biz de kendimizi başıboş bırakamayız ve sorumlu olduğumuz herkesi dönüşmek ve bozulmaktan korumalıyız önce kendimizden başlamak üzere. iyi yönde olmayan her değişim özümüzden uzaklaştırır bizi, ahsen- i takvime ıraklaştırır.
Özümüze döndürmeli aldığımız , verdiğimiz eğitim bizi; duyarlı ve bilinçli kılmalı. Üzerimize aldığımız sorumluluğu yük değil Allah’ın emaneti olarak görmeli ve yüklenişte nesne değil özne olmalıyız. Niyetimizi halis tutalım ki emeğimize niyetimize kurban etmeyelim. Eğitime başlamadan önce niyetlerimizi eğitelim, kendimizi her derste dersten geçirip, vicdanlarımızı asıl sınavdan önce sınava tabi tutalım. Önce kendimizi eğitmemiz dileğiyle…
Benim de iki buçuk aylığına emanet aldığım eğitmenlik işinde ve eğitim, öğretim hayatına başlayan tüm eğitmen ve öğretmenlerimize hayırlı yükler, yüklenişler…
Hakkıyla yapılan hayırlı eğitimler, hayırla neticelenen eğitimler, ders veren dersler duası ile…
