Geçtiğim her yerleşkenin  tabelasi, zaman gibi ilac olup sariliyor yaralarima. Sevmek güzel de sevilmek bir başka..

Sevilmeye deger olmak...

Gittiğinde kalanlarda boşluk bırakmak...

Kalanlarda hüzün bırakmamak için olağan ve neşeli hareketler serpistiririm son günlerime.

Bulutlu ruh halimin aksine güneş acarım.

Kendime de kelebekler ucustururum en sevdiğim çam ağacının gölgesinde.

Güzel yasanmisliklar zorlaştırsa da vedaları, hoş anıları biriktiririm albümümde,  çerçevesi hüzün olsa bile.

Geçici hayatta sevdiklerinle mutlu anlar tadabilmek ve yaşanılası özlenen zamanlar hediye etmek samimiyetle; teselli eder beni; arkamda bıraktığım yaşlı gözlerin endişesi kara bulut misali takip ederken veda acısından kaçışlarımı.

Bırakmayı dilerim salladığım el ve gözyaşında gizli hüznün arka sahnesinde, mütebessim anılar . Veda buruklugunun sindigi çehrelerin kuytularında saklı mutluluk hatıraları teselli olur mendil sallama merasimlerime.

Ve yas tutmaya vakit bırakmak istemem , odaklanırım yolda olmanın keyfine, hayra atılmaya hazır adımların planına.

Daha iyi ve hayırlı zamanlara yol alirim Polyannaca ve teslimiyetle.

Yol ilerledikçe, hayat da ilerliyor bilirim.

Bizim oraların(Kıbrıscık) ahlatı gibi basta tatlı, çiğnedikten  buruk tat bırakır  vuslat ama vazgeçilmez.

Tuttuğum elleri bırakmak canımda buruk bir tat bıraksa da vuslat kadar veda da hayattandir bilirim.

Yaradan her an yanımızda ve hayat geçici bir düş ise 

düstükce kalkmak gerek.

Takılsak da toparlanmak  ve ilerlemek..

Ardimizda ve ruhumuzda ayrılık acısı değil kıymetli ANlar bırakmak ve bize sunulanlara razı olabilmek, her durumda kalkabilmek dileğiyle...

Yolumuz, gözümüz, gönlümüz açık olsun...

Yollardan yol-cu duası ile...