Tüm aile, güzel bir kahvaltı sofrasında buluşup günün kalanını planlayabilmektir ya da mütevazi bir sofrada konuk olmaktır sizi evinde ağırlamak isteyen misafirperver soluklara.Eğlenmektir bazen ailece, çocukları eğlendirmek için eğlenceli anlar organize etmektir. Onlar eğlenirken ve öğrenirken  tarifsiz huzurla dolmaktır.

      Tatilde en çok yolculukları severim ben, yolda olmayı. Hele ailece çıkılan ve istenilen bir yere ulaştıran bir yolsa ve direksiyonla yolculuğun kontrolü sizdeyse;  haritanın içeriği,molanın yeri ve zamanı size bağlı ise değmeyin yolculukta demlenmiş aile saadetinin keyfine…

      Yolda görülen her şey çocuk dilinden yorumlanır, anlatılır; yeni bir heyecanla yeni yollara sapılır, yemek molası için durak aranır ve kaçırılmayacak bir manzarada çaylar, kahveler yudumlanır. Küçük hanımların-beylerin müzikleri, oyuncakları, kitapları,oyun ve filmleri, atıştırmalıkları hazırlanır ve tek odaya dönüşen otomobil alanında en içten, samimi ve doyumsuz sohbet; aydınlığıyla yolları aydınlatır. Gecenin karanlığında uyanık ve birlikte aynı hedefe yol alıyor olmak ise bilinmez, ıssız yollarda  bile geceye güven, emniyet manası verip korku değil huzur filmi oynattırır.

      Yeni yollar, yerler ve yasamlar keşfetmek, yavrunuzun ufkunu genişletmek için daha çok ve farklı şeyler göstermek ise heyecanın en ılıman iklimidir. Biz yoldayken ekvatoral kuşak kadar bereketli yağmur ormanları dolar hayatımıza dışarıdaki sise, tipiye, sağanağa, kavurucu sıcağa rağmen. Keşfedilmeyi bekleyen amazonlar, doğa, tarih, hayatlar; tefekkür ve büyüteçten bakılan mutluluk misali daha büyük oran katar tüm olumlularımıza.

      Yolun sonunun sizi seven, bekleyen gözler olması ise saadet üstü saadettir tatil atmosferi katmanlarınca. Ayrılık her defasında yanaklarınızı erozyona uğratsa da; bu heyelan da ayrılık da sevdaya dairdir nasıl olsa. Özlemek de güzeldir hiç özlenmemek ve özlememekten. Ve maaile yenen yemekler, çıkılan gezmeler, çay eşliğinde sohbetler Ramazan havası estirir sıla-i rahim semalarında. Birlikte olmanın karmaşası, kalabalığı, gürültüsü, işi de iftar hazırlığı gibidir ve yalnızlıktan daha az yorgunluk verir. Bence bedenin yorgunluğu, ruh yorgunluğu yanında bedensel engel yanında sıyrık, yarada kabuk misalidir.

       Aile büyüklerinin ziyaretinizden aldığı mutluluksa tüm yorgunlukları unutturasıdır. Hele bir araya gelen çocukların cıvıltısı, bala duran arı misali çiçekten çiçeğe koşuşturulasıdır. Bizim gıybet, hasetimizden arınık çocuklar en mutludur bu yüzden, katışıksız saf su gibi. En içilesidir ve örnek alınasıdır. Çocuklara akraba olmanın, birlikte olmanın  huzrunu tattırmak ise her anne babanın vazifesidir. Aile olduğumuzu hissettirmek kadar mühim bir vazife...

      “Zaten aileyiz ve farkındalar” diyebiliyorsak ne mutlu bize. Çocuklarla aynı odada ama Tv, gazete karşısında ya da anne mutfakta, baba telefon, bilgisayar başında belki de evin dışında aile olduğunu sananlardan değiliz demek ki… Yoksa aynı evi paylaşıp hayatı paylaşamayanlardan mıyız biz de?

       Kaç kere gerçekten tatile çıktınız? Yani tatili gezi, dinlence algısından sıyırıp aile olmanın doruklarına çıkıp manalarına tırmandınız? Tatil planında ailece yapılacaklara baş rol ayırdınız mı? Eğitsel, psikolojik ve nitelikli birliktelik açısından doldurdunuz mu tatilde bavullarınızı? Ailece olmanın yalıtılmışlığını değerlendirip başbaşa kalmanın olanaklarını kullandınız mı? Çocuklarınıza ve kendinize kalabalık ya da tenha ama içeriği zengin tatiller armağan ettiniz mi?  Yoksa siz tatil denince sadece işten uzak olmayı anlayanlardan mısınız? Koşul ve mekan uygunluğu aramak ve hayıflanmak  yerine zamanı, tatili katletmeden aile bağlarımızı-maneviyatımızı güçlendirmeye, derin nefeslik molalara fırsat bilip değerlendirelim. Tatili ruha, aileye tat bilelim.

Ailece dolduracağınız ve zaman zaman kalabalıklaşıp geniş aile saadetini, değerleri soluyacağınız; huzur ve nitelik , özellikle de  birbirinize özenle ayrılmış anlarla dolu; gözün, gönlün, kalp gözünüzün açık olduğu tatiller dileğiyle. DEĞERLi tatiller…